Brytyjscy naukowcy w retrospektywnym badaniu sprawdzili, czy istnieje związek cukrzycy typu 2 i jej leczenia z przeżywalnością u pacjentów onkologicznych. Badanie objęło 112,408 pacjentów, u których rozpoznano nowotwory lite. Spośród wszystkich  uczestników 8,392 chorowało również na cukrzycę typu 2. Stosując model regresji Coxa porównano przeżywalność pacjentów onkologicznych chorujących na cukrzycę z przeżywalnością w grupie chorych z nowotworem nie wykazujących zaburzeń gospodarki węglowodanowej. Okazało się, iż pacjenci onkologiczni chorujący na cukrzycę typu 2 byli obarczeni gorszym rokowaniem w porównaniu do grupy kontrolnej (HR = 1.09, 95% CI 1.06-1.13), przy czym zależność ta była szczególnie widoczna wśród chorych na nowotwory piersi i prostaty (HR odpowiednio 1.32 [1.17-1.49] oraz 1.19 [1.08-1.31]). Co ciekawe w przypadku raka płuca, współistnienie cukrzycy wiązało się z obniżoną śmiertelnością chorych (HR= 0.89 [0.77-0.92]).
Badacze wykazali także potencjalny wpływ stosowanej terapii przeciwcukrzycowej. U osób leczonych insuliną oraz pochodnymi sylfonylomocznika odnotowano nieco większą śmiertelność (odpowiednio 1.13 [1.01-1.27], (1.13 [1.05-1.21]), zaś u chorych stojących metforminę śmiertelność była mniejsza (0.85 [0.78-0.93]).

 Opracowała: lek. Maria Miąskiewicz