Dodaj do ulubionych »
Dabigatran a ryzyko zawału serca
2012-01-21Źródło: Uchino K, Hernandez AV. Dabigatran Association With Higher Risk of Acute Coronary Events. Archives of Internal Medicine; Published online January 9, 2012. doi:10.1001/archinternmed.2011.1666.
Dabigatran ugruntował już swoją pozycję w leczeniu przeciwkrzepliwym, zarówno w profilaktyce pierwotnej jak i wtórnej. Zdecydowanym przełomem w badanich nad dabigatranem okazało się badanie RE-LY, w którym porównywano skuteczność dabigatranu i warfaryny w zapobieganiu incydentom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów z migotaniem przedsionków. Wykazano, że dabigatran znacznie skuteczniej niż warfaryna redukuje u tych pacjentów ryzyko wystąpienia udaru mózgu oraz zatorów systemowych. Co więcej, ryzyko wystąpienia udaru krwotocznego mózgu było statystycznie znamiennie mniejsze wśród chorych przyjmujących dabigatran. W oparciu o to badanie Europejska Agencja Leków uzupełniła wskazania do stosowania dabigatranu o zapobieganie udarom i zatorom systemowym u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków z przynajmniej jednym z wymienionych czynników ryzyka: niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥ 75 lat, cukrzyca, przebyty udar niedokrwienny mózgu lub TIA.
Należy jednak wspomnieć, że w badaniu RE-LY w grupie pacjentów przyjmujących dabigatran odnotowano większą częstość zawału serca. Uchino i wsp. w bieżącym numerze Archives of Internal Medicine opublikowali wyniki metaanalizy siedmiu radnomizowanych badań klinicznych (30 514 chorych), w której starali się ocenić ryzyko zawału serca (myocardial infarction, MI) i ostrego zespołu wieńcowego (acute coronary syndrome, ACS) u pacjentów przyjmujących dabigatran. Trzy z analizowanych badan dotyczyły krótkotrwałej profilaktyki zakrzepicy żył głębokich, dwa profilaktyki udaru u chorych z migotaniem przedsionków, pozostałe dwa natomiast profilaktyki udaru w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej oraz ostrym zespole wieńcowym. W badaniach tych dabigatran porównywany był z placebo, warfaryną oraz enoksaparyną. Metaanaliza wykazała, że dabigatran wiązał się ze znacznie większym ryzykiem MI oraz ACS w porównaniu do wszystkich grup kontrolnych (1.19 proc. vs 0.79 proc., OR = 1.33, 95%.CI 1.03-1.71).
Metaanaliza pokazała, że dabigatran, pomimo swojej przewagi nad innymi lekami przeciwzakrzepowymi takimi jak warfaryna czy heparyny drobnocząsteczkowe jeśli chodzi o schemat stosowania czy brak konieczności monitorowania parametrów krzepnięcia, zwiększa jednocześnie ryzyko MI i ACS znacznie bardziej niż te leki. Dabigartan, jako lek jeszcze stosunkowo nowy, wymaga zatem dalszej obserwacji celem dokładniejszego określenia profilu bezpieczeństwa i skutków ubocznych jego działania.
Autor: Ewa Witkowska
Należy jednak wspomnieć, że w badaniu RE-LY w grupie pacjentów przyjmujących dabigatran odnotowano większą częstość zawału serca. Uchino i wsp. w bieżącym numerze Archives of Internal Medicine opublikowali wyniki metaanalizy siedmiu radnomizowanych badań klinicznych (30 514 chorych), w której starali się ocenić ryzyko zawału serca (myocardial infarction, MI) i ostrego zespołu wieńcowego (acute coronary syndrome, ACS) u pacjentów przyjmujących dabigatran. Trzy z analizowanych badan dotyczyły krótkotrwałej profilaktyki zakrzepicy żył głębokich, dwa profilaktyki udaru u chorych z migotaniem przedsionków, pozostałe dwa natomiast profilaktyki udaru w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej oraz ostrym zespole wieńcowym. W badaniach tych dabigatran porównywany był z placebo, warfaryną oraz enoksaparyną. Metaanaliza wykazała, że dabigatran wiązał się ze znacznie większym ryzykiem MI oraz ACS w porównaniu do wszystkich grup kontrolnych (1.19 proc. vs 0.79 proc., OR = 1.33, 95%.CI 1.03-1.71).
Metaanaliza pokazała, że dabigatran, pomimo swojej przewagi nad innymi lekami przeciwzakrzepowymi takimi jak warfaryna czy heparyny drobnocząsteczkowe jeśli chodzi o schemat stosowania czy brak konieczności monitorowania parametrów krzepnięcia, zwiększa jednocześnie ryzyko MI i ACS znacznie bardziej niż te leki. Dabigartan, jako lek jeszcze stosunkowo nowy, wymaga zatem dalszej obserwacji celem dokładniejszego określenia profilu bezpieczeństwa i skutków ubocznych jego działania.
Autor: Ewa Witkowska
