Dieta w zaburzeniach lipidowych

Autor: Aleksandra Maksym

Istnieje ścisły związek pomiędzy sposobem żywienia a stężeniem lipidów we krwi. Prawidłowo skomponowana dieta może odgrywać znaczącą rolę zarówno w zapobieganiu jak i leczeniu zaburzeń lipidowych.

Najczęstsze zaburzenia lipidowe to: hipercholesterolemia (określana jako stężenie cholesterolu całkowitego przekraczające 190 mg/dl i cholesterolu LDL ponad 115 mg/dl), hipertriglicerydemia (definiowana jako poziom trójglicerydów powyżej 150 mg/dl) oraz zaburzenia mieszane, w których dochodzi do zachwiania poziomów wielu frakcji lipidowych we krwi. Podwyższonemu poziomowi cholesterolu całkowitego lub jego frakcji LDL towarzyszy często zbyt niskie stężenie cholesterolu HDL, który działa ochronnie na układ sercowo-naczyniowy. Najkorzystniejszą proporcją między stężeniem cholesterolu całkowitego a  stężeniem cholesterolu HDL, będącą jednym z lepszych wskaźników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, jest wartość 5,0 lub mniej.

Stężenie cholesterolu we krwi jest jednym z najsilniejszych czynników chorób sercowo-naczyniowych rozwijających się na tle miażdżycy. Wyrównanie stężenia lipidów we krwi skutecznie zmniejsza ryzyko tych chorób i jest możliwe dzięki odpowiedniej interwencji dietetycznej.